ผู้วิจัย นางสาวชนม์ณกานต์ แก้วสุริยาภรณ์

ปีการศึกษา 2567

วันที่เผยแพร่ 5 สิงหาคม 2568

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

            การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์หลัก เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน โรงเรียนเทศบาล ๗ (วัดแก่งขนุน) โดยมีวัตถุประสงค์เฉพาะดังนี้ 1) เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐานสำหรับการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน โรงเรียนเทศบาล ๗ (วัดแก่งขนุน) 2) เพื่อสร้างรูปแบบการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน โรงเรียนเทศบาล ๗ (วัดแก่งขนุน) 3) เพื่อทดลองใช้รูปแบบการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน โรงเรียนเทศบาล ๗ (วัดแก่งขนุน) 4) เพื่อประเมินผลและปรับปรุงรูปแบบการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน โรงเรียนเทศบาล ๗ (วัดแก่งขนุน) โดยใช้กระบวนการวิจัยและพัฒนา (Research and Development: R&D) แบ่งการดำเนินการออกเป็น 4 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 การวิเคราะห์ข้อมูลเบื้องต้น โดยศึกษาข้อมูลพื้นฐาน วิเคราะห์ และสังเคราะห์เอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง เพื่อศึกษาสภาพปัญหา ความต้องการ พฤติกรรมการใช้เทคโนโลยี ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและข้อมูลพื้นฐานของสถานศึกษา ขั้นตอนที่ 2 การออกแบบและจัดทำรูปแบบเบื้องต้น โดยวิเคราะห์เนื้อหาจากการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ ได้ข้อสรุปร่วมเพื่อนำมาออกแบบโครงสร้างและองค์ประกอบ พร้อมจัดประชุมประชาพิจารณ์เพื่อตรวจสอบความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความตรงของรูปแบบเบื้องต้น ขั้นตอนที่ 3 การทดลองใช้รูปแบบ โดยนำองค์ประกอบไปใช้ผ่านโครงการในสถานศึกษา จำนวน 20 โครงการ และขั้นตอนที่ 4 การประเมินและปรับปรุงรูปแบบ โดยใช้ความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษาเป็นข้อมูลหลัก เพื่อประเมินคุณภาพของรูปแบบ 3 ด้าน ได้แก่ ความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และประสิทธิผลเบื้องต้นของรูปแบบ กลุ่มเป้าหมาย ประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษา ครู นักเรียน และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในโรงเรียนเทศบาล ๗ (วัดแก่งขนุน) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถาม แบบประเมิน และแบบสังเกตพฤติกรรม ข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์โดยการสังเคราะห์เนื้อหา ข้อมูลเชิงปริมาณวิเคราะห์โดยการหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

            ผลการวิจัย

               ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วยองค์ประกอบหลัก 7 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านนโยบายและวิสัยทัศน์ 2) ด้านภาวะผู้นำดิจิทัล 3) ด้านระบบเทคโนโลยีสารสนเทศ 4) ด้านการพัฒนาครู 5) ด้านการจัดการเรียนรู้ 6) ด้านการวัดและประเมินผล และ 7) ด้านการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง โดยมีโครงการนำร่องในแต่ละองค์ประกอบที่ดำเนินการจริง ผลการทดลองใช้แสดงให้เห็นว่ารูปแบบที่พัฒนาขึ้นสามารถยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนได้ ส่งผลให้คะแนนเฉลี่ยของนักเรียนเพิ่มขึ้น และมีระดับความเหมาะสมในภาพรวมอยู่ระดับมากที่สุด ระดับความเป็นไปได้ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก และระดับประสิทธิผลเบื้องต้นในภาพรวม อยู่ระดับมากที่สุดตามการประเมินของผู้เชี่ยวชาญและผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง