ผู้วิจัย ศกร.ระดับตำบลเม็กดำ

ปีการศึกษา 2567

วันที่เผยแพร่ 23 กรกฎาคม 2567

บทคัดย่อ

ความเป็นมา

          ใบย่านาง เป็นพืชสมุนไพรที่นำมาทำอาหารหลากหลายชนิด และถูกนำมาใช้เป็นยาตั้งแต่โบราณเพื่อรักษาโรคต่าง ๆ ซึ่งทางภาคอีสานหมอยาโบราณอีสานเรียกชื่อทางยาของย่านางว่า "หมื่นปี บ่ เฒ่า" แปลเป็นภาษาภาคกลางว่า "หมื่นปีไม่แก่" ทำให้ใบย่านางถูกใช้อย่างแพร่หลายในการรักษาแบบแพทย์ทางเลือกเพื่อรักษาอาการป่วยต่าง ๆ ปรับสมดุลในร่างกาย รวมทั้งในตำราสมุนไพรจัดว่าเป็นยาอายุวัฒนะ มีสารต่อต้านอนุมูลอิสระจำนวนมาก จึงช่วยลดการเกิดริ้วรอย และความแก่ชรา ช่วยเสริมสร้างภูมิต้านโรคในร่างกายให้แข็งแรงได้ สำหรับสรรพคุณของรากแห้งใช้ในการแก้ไข้ทุกชนิด ลดความร้อนในร่างกาย และรากของย่านางสามารถแก้ไข้ได้ทุกชนิด ทั้งไข้พิษ ไข้หัด ไข้ทับระดู เป็นต้น รวมทั้งยังช่วยแก้อาการเบื่อเมา นอกจากนี้รากของย่านางยังเป็นส่วนประกอบของต้นตำรับยาเบญจโลกวิเชียรหรือยา 5 ราก ซึ่งกระทรวงสาธารณสุขประกาศใช้ในบัญชียาสมุนไพรโดยยาดังกล่าวสามารถรักษาโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธ์ใหม่ 2009 ในขณะเริ่มแรกได้ สำหรับสรรพคุณของใบย่านางเป็นส่วนที่มีประโยชน์และถูกนำมาใช้ในการรักษาโรคมากที่สุด เพราะเป็นพืชมีฤทธิ์เย็น และมีสารต้านอนุมูลอิสระในปริมาณสูง ส่วนเถาย่านางมีสรรพคุณช่วยในการลดความร้อน และยังมีข้อมูลทางเภสัชวิทยาระบุอีกว่าสามารถช่วยต้านมาลาเรีย และยับยั้งการหดเกร็งของลำไส้ได้ รวมถึงน้ำย่านางเมื่อนำมาผสมกับดินสอพองหรือปูนเคี้ยวหมากผสมจนเหลว ก็สามารถนำมาทา สิว ฝ้า ตุ่มคัน ตุ่มใส ผื่นคัน พอกฝีหนองได้อีกด้วย ช่วยป้องกันและรักษาอาการส้นเท้าแตก เจ็บส้นเท้า อาการอักเสบที่โคนเล็บได้

ใบย่านางเป็นพืชที่หาง่ายในชุมชนบ้านโคกจันทร์หอม เนื่องจากประชาชนในชุมชนส่วนใหญ่จะปลูกไว้ตามรั้วบ้าน ทางชุมชนจึงมีแนวคิดในการนำน้ำใบย่านางมาสกัดจนกลายเป็นนวัตกรรมที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพและมีสรรพคุณในการรักษาโรคได้ คนส่วนใหญ่จะนิยมนำมาดื่มเพื่อรักษาสุขภาพ และเป็นอีกหนึ่งช่องทางในการเพิ่มรายได้ให้กับงประชาชนในชุมชน

วัตถุประสงค์

                1. เพื่อพัฒนานัวตกรรมสมุนไพรน้ำใบย่านาง

          2. เพื่อศึกษาผลการใช้นวัตกรรมสมุนไพรน้ำใบย่านาง

          3. เพื่อประเมินการใช้นวัตกรรมสมุนไพรน้ำใบย่านาง