ผู้วิจัย จารี พรมสง

ปีการศึกษา 2566

วันที่เผยแพร่ 27 พฤศจิกายน 2567

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก่อนเรียนและหลังเรียน และเพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่จัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน ก่อนเรียนและหลังเรียน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ สุราษฎร์ธานี ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566  จำนวน 35 คน ที่ได้มาจากวิธีการเลือกแบบเจาะจง (purposive sample) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บ รวบรวมข้อมูลครั้งนี้ คือ แบบวัดความสามารถในการแก้ปัญหาและแบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 

ผลการวิจัย พบว่า ความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนหลังจัดการเรียนรู้ด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐาน เรื่อง ความสัมพันธ์ของสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศหลังเรียนสูงกว่าก่อนจัดการเรียนรู้ด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐาน เรื่อง ความสัมพันธ์ของสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และพบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน เรื่อง ความสัมพันธ์ของสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศสูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน เรื่อง ความสัมพันธ์ของสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01

คำสำคัญ : (การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน ความสามารถในการแก้ปัญหา ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3)