ผู้วิจัย นายวัชรากร พัชรวราวิต

ปีการศึกษา 2568

วันที่เผยแพร่ 30 มิถุนายน 2568

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียนครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจปัญหา อุปสรรค และพัฒนาแนวทางการจัดการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมทักษะการบรรเลงฆ้องวงใหญ่ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย จำนวน 15 คน โรงเรียนวัดรุ้ง (วิบูลย์วิทยาคาร) ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2568 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบสังเกตพฤติกรรมการบรรเลง แบบสัมภาษณ์นักเรียน แบบทดสอบปฏิบัติการบรรเลงฆ้องวงใหญ่ แผนการจัดการเรียนรู้ และบันทึกการสอนของครู การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อหาสำหรับข้อมูลเชิงคุณภาพ และสถิติพื้นฐาน (ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน) รวมถึงการทดสอบ Paired-sample t-test สำหรับข้อมูลเชิงปริมาณ ผลการวิจัยพบว่านักเรียนมีระดับทักษะการบรรเลงฆ้องวงใหญ่สูงขึ้นภายหลังได้รับการจัดการเรียนการสอนตามแนวทางที่พัฒนาขึ้น โดยเฉพาะในด้านความถูกต้องของทำนอง ความแม่นยำของจังหวะ และเทคนิคการตี ปัญหาสำคัญที่พบก่อนการทดลอง ได้แก่ ความสับสนในตำแหน่งโน้ต การควบคุมจังหวะ การขาดเทคนิคการตีที่ถูกต้อง การขาดแรงจูงใจ การขาดสื่อการเรียนรู้ และความไม่มั่นใจในตนเอง แนวทางการจัดการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้น ซึ่งรวมถึงการใช้สื่อเทคโนโลยี การเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อน การให้ข้อเสนอแนะเฉพาะเจาะจง การจัดกิจกรรมบรรเลงร่วมกัน และการสร้างบรรยากาศเชิงบวก มีส่วนช่วยแก้ปัญหาและส่งเสริมการพัฒนาทักษะของนักเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการประยุกต์ใช้เทคนิคการสอนที่หลากหลายและเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญในการพัฒนาทักษะดนตรีไทย

คำสำคัญ: ฆ้องวงใหญ่, ทักษะการบรรเลง, การจัดการเรียนการสอนดนตรีไทย